Interne_7 Lies Caeyers

 

 

Op basis van een verzameling verpakkingen en de inzichten van o.m. Roland Barthes, zet Lies Caeyers (°1982, Leuven) haar residentie in met een onderzoek naar plastic als materiaal en als cultureel begrip. Plastic, een hoogtepunt in de evolutie van menselijke macht over natuur, is bij uitstek een product van een quasi goddelijke drang tot transformatie en imitatie. Het verloor echter snel zijn subliem elan en gleed af naar de banale wereld van het gebruiksvoorwerp. Uiteindelijk werd plastic een synoniem voor ‘fake’, ‘kitsch’ ‘rommel’ en symboliseert het vooral nog de wegwerpmaatschappij en vervuiling.

Dit ‘bovennatuurlijke materiaal’ dat ontstond uit een ‘bovenmenselijke streven’ is dus duidelijk paradoxaal. Het werpt vragen op over ‘het sublieme’, ‘de maakbaarheid’, ‘de leegte’ en nodigt uit tot experiment.

“Hoe zou plastic losgekoppeld kunnen worden van zijn gebruiksnut? Kan het terug een magische status krijgen? Zou het louter kunnen dienen om een stemming te bepalen, zonder connotatie? Kan plastic zelf ook nagemaakt worden?

Caeyers gaat na hoe ze, aan de hand van een zuinig uitgekiende materiaalkeuze, belichting en ruimteindeling, een testlabo kan creëren die een paradoxale sfeer oproept. Ze zoekt manieren om tegenstrijdige gevoelens op te wekken en bekijkt in welke mate de betreder hier onderhevig aan kan worden.

Is het mogelijk om stilte nog stiller te krijgen? En kilte nog kouder? Hoe kan een een bepaalde sfeer rust en onverschilligheid opwekken, dan wel nervositeit en alertheid?